MESLEĞİMLE HEP GURUR DUYDUM

Küçük bir çocukken Polis Koleji sıralarında tanıştım
mesleğimle ve hep onur ve gurur duydum ömrümce.
Dünyanın en güzel ve yalnız ülkesinde,güzel Türkiye’mde,
Tanrı’nın en değerli kıldığı insana,kendi insanımıza hizmet
etme şansını ve fırsatını yakalamış olmam,benim için alın
yazım olduğu kadar Tanrı’nın bir lütfuydu da.Alın yazımın
beni sürüklediği her olayda ve her yerde elimden gelen
çabayı insancıl duygularla sonuna kadar göstermekte asla
çekingenlik göstermedim.Polisliğin katı yüzünü insan
sıcağıyla,sevgi sıcağıyla sararak umudunu kaybetmiş
insanların,çocuklarımızın umudu olmaya çalıştım.Geçen
günlerin ardından sevgiler bıraktım kucaklar dolusu.
Yaşama küsmüş,hayatın tokadını yemiş gençlerimize,
yüreğimde biriktirdiğim şefkati ve insan sıcağını bakraç
..........bakraç vermeye çalıştım..

Sert çizgilerin altında günden güne büyüyen yangını
saklayamazdım.Saklamadım da korkmadan ve çekinmeden
....uzattım herkese dost elini,herkesi sevdiim,sevilmeyi
beklemeden,insanı insan olduğu için sevdim,insana değer
....verdim,değerinin ne kadar olduğunu bilmeden.

Ömrümün en güzel yıllarını vatan toprağının doğusunda
geçirdim.Sevgiler ekmiştim her gittiğim yere,taşlı,çoraklı
memleket topraklarına.Al bayrağın gölgesinde ne kadar da
mutluydu insanlar o günlerde.Bazen de hüzünlüydük.Gün
..oldu kanlı eller birbirine düşürmek istedi insanlarımızı,
koparıp atmak istediler kardeşliğimizi ve sinsice bizi bize
düşman etmekti amaçları,gün oldu bombalar da patladı
sağımda solumda;ama hiçbir şey beni asla yıldırmadı.Bu
ülkenin suyunu içip,bu ülkenin tozunu yutmuştum her vakit,
sevgisini ilmek ilmek örmüştüm yüreğime.Yaşadıklarım
yazdırdı çalakalem her şeyi bana.Bu gökkubbede hoş bir
seda bırakmaktı amacım.Kimler gelip geçmedi ki bu
....dünyadan,kimler unutulup gitmedi ki hemen....

Binlerce yıl yaşanmadı mı ? Sevdalarla,milyonlarca yıl
geçmeyecek mi bizden sonra da ? Dünyanın bir köşesinden
....gün olup duyulmayacak mı çığlığımız ? Bir can, can
bulmayacak mı annesinin kollarında ? Çığlık çığlığa merhaba
demeyecek mi dünyaya.bir hayat daha yeşermeyecek mi gülümseyen
annesinin kollarında ? Dünya dediğimiz de nedir ki,evrenin sonsuzluğunda,
yapayalnız dönüp duran masmavi br nokta,içinde milyarlarca yürek
..............olan,milyarlarca sevgi ve hüzün yaşanan....

OSMAN ÖZTÜRK
TAFLAN MEVSİMİ ŞİİR KİTABINDAN.