Ben o saf çocuğu özledim
Ben bir öğretmen geldiği zaman
İğneci sanıp benim canımı yakan
Korkuyla Çitin içine saklanan
Ben o masum çocuğu özledim

Ben mısır püsküllerinden bebek yapıp oynayan
Çamurdan ev yapıp duvarını çiçeklerle süsleyen
Derede eşarp ile balık yakalamaya
çalışan
Çitin içindeki mısırlarla oynayan,
Ve o minicik pembe renkli olan
Yavru farelerle oynayan
O saf ve masum çocukluğumu özledim

İlkokula başladığımda
Bez bir çantası olan
Siyah bir önlük giyen
Ayağında naylon ayakkabısı olan
O minicik masum öğrenciyi özledim

Orta okula başladığımda
Köy okulundan şehir okuluna giden
Şehirin neolduğunu bilmeyen
O masum öğrenciyi özledim

Liseye başladığımda
Müzik dersinde fülüt çalmayı bilmeyen
Köylü şehirli ırk ayırımı yapılan
O masum gariban öğrenciyi özledim

Kademe kademe ilerleyen
Hayatımın engebeli yollarında yürüyen
Köyden işyerine tam bir saatlik yol olan
Abisiyle sabahın beşinde kalkıp
Ekmek parası için yürüyen
O gariban genci özledim

Yıllarca sığıntı olarak yaşamaktan bıkan
Çağreyi evlilikte arayan
Bir çaputu olmasada yuvası olmasını isteyen
Başını yastığa huzurla korkmadan koyabilen
O genç kadının masumiyetini özledim

Evlenip yuva kuran
Evlendiği ilkbaharları yaşayan
Bir oğlu olup mutluluğu tadan
Ve hayata değer o güzellikleri özledim

Şimdi ise yalan dolan dostluklardan
Kan kokularından bıkan
Sağlığı bozulmuş
Şairin gözyaşlarını döken
Hayattan zevk almayan
Gülün karagünlerine veda etmeyi isteyen
Allahın huzuruna çıkmayı özlüyorum

SONGÜL BOSKA ÖZGÜN(AĞLAYÜREĞİM)
SAAT:04.25
27 HAZİRAN 2012
SİNOP GELİNCİK MAHALLESİ

(ÇOCUKLUĞUMDAN TEK KALAN BU FOTOĞRAFLARIM)