Gönlüm kırılır bir kafes görsem
Bu gönlümdeki sevgiden versem
Hürriyet aşkım hemen depreşir
Doğada canlılar hep güzelleşir.

Kır çiçekleri yelle sallanır
Çan çiçekleri dalda üllenir
Hür olur ıtır kırlara salsan
Anlarsın bir gün susuz kalırsan!

Ne zaman görsem saksıda çiçek
Hüzünlenirim inanın gerçek
Zindan gardiyan aklıma gelir
Demir parmaklıklar nasıl sevilir?

Ne zaman görsem kafeste kuşu
Ne garip derim bu insan işi
Suçlu sayarım vallah doğaya
Salsan gidecek hasret yuvaya.

Ne etsin bülbül altın kafesi
Gözünde tüter güle busesi
Bıraksan sana ne dua eder
Ona dikenli çalılar yeter.

Bir canlı tablo değil saksılar
Üzme canını Yaratan sular
Açar çiçekler yeşerir yaprak
Göğsünü açmış bekliyor toprak.

Görüp doğada arı, kelebek
Onlar da canlı bir gün ölecek
Aç kapısını hür olsun kuşlar
Özgürlük işi bunca buluşlar.

Süleyman Üstün