Her şeyin bir raconu
Usulu, adabı var
“Ben uçtum” deyiverip
Ayrılmaz delikanlı
Önce kısa bir giriş
Bi öksürükle başlar
Veda muhabbetleri
Biraz redif kafiye ve cafcaflı bi nazım
Yüzündeki tükrüğü silecek mendil lazım
Gözyaşına kanmayan delikanlı bir yürek
Biraz da ikiyüzlü
Üzgün görünmek gerek
Eskiden mektupları iade eder idik
Şimdi yeni yetmeler mesajları siliyor
Bacısından ayrılıp
Ablasına dalıyor
Ablası mız mız ise
Annesi şans buluyor
Ondan da vazgeçince
Babaanne gülüyor
Takma dişleri silip
Balkona takılıyor
Emekli maaşını çekip kontür alıyor
Gençlik resimlerini
Habire kopyalıyor
Basma etekliğini atıp giriyor tayta
Bir gece özel kuvvet
Basıyor mekanları
Bir masanın altında saklanan babanne
“evladım buralarda bi protez olacak”
“öpüşürken çıkarıp şu kenara koymuştum”
Diyor memur Necati “ anam sen ne diyosun”
Bu yaşta bu halinle neler düşünüyosun”
Belini doğrultarak kalkıyor kocakarı
“ülen puşt! vücut benim, sana ne yaptığımdan”
“ bi şey olursa kürtaj olmama da gerenk yok”
“Merkez 43 34” ..diyor Necati memur
“Burda bi nenemizi bastık masa altında”
“Ne yapalım amirim şaşırdık valla billa”
Amir tecrübesiyle telsize asılıyor
“43 35 “ diyor “ Bırakın o neneyi”
“Başımıza dert olur göremeyiz seneyi”