yıl ikibinoniki aylardan haziran
o kadar çaresiz
o kadar karamsar,
ve o kadar yalnızım ki
dokunsalar ağlarım...


yıl ikibinoniki aylardan haziran
çamura saplanmış hayallerim
delik, deşik,,
gülmeler yakışmaz
dokunsalar ağlarım...


yıl ikibinoniki aylardan haziran
bu bekleyiş bir ölü hüsran
hayatımın dönemecinde
geçmez oldu zaman
dokunsalar ağlarım....


yıl ikibinoniki aylardan haziran
başımı kaldırmışım
bakıyorum mavi gökyüzüne
şuursuz bir insan görüyorum
dokunsalar ağlarım....


yıl ikibinoniki aylardan haziran
geçen ömrün ortasında
bir kuş gibi uçmak istiyor insan
bahara, ufuklara, kırlara
dokunsalar ağlarım....


yıl ikibinoniki aylardan haziran
çoğu gitti azı kaldı,
yitirdim onca yılları
geçmiş oldu eski bir kalıntı
dokunsalar ağlarım...


yıl ikibinoniki aylardan haziran
ben bende değilim bu gün
içimde bir buruk hüzün
sevgiyide aşkıda mecnuna götürün
dokunsalar ağlarım