köyün küllüğünden çıkmış küllüğünü beğenmemiş
şimdi sosyetede ya
eşinin rütbesiyle masada yer edinmiş
ben demedim atam söylemiş
kaplumbağa kabuğundan çıkmış da kabuğunu beğenmemiş

tavuklara yem verirken yumurtaları toplarken
peynir yapıp kalıp kalıp inekleri sağarken
unutulmuş bütün bunlar yerilmiş hep yapılanlar
kokuyor olmuş hep köylüler burun tutup gülüşmeler
gerdan büküp dil kırmalar devam etmiş her yıl bunlar
çekirdek aileymiş zaten onlar
akrabaları içerlemiş ne oluyor buna denmiş
kozanoğlunun kızı mı Abdülkerimoğlu’nun kızı mı
anası aha ortada o kumaşın hası mı
ben demedim atam demiş dinleyin bir ne söylemiş
ektiğim nohut biçtiğim nohut
tarlalara saçtığım nohut
şam’a varmış leblebi olmuş
apdal kızı gelin olmuş

olur mu hiç öyle şey insan yerini bilmez mi
köylü olmak ayıp değil çileyi çeken övülmez mi
devam etmiş seninkisi köyünün adını unutmuş
ata nal çakıldığını görmüş kurbağa ayaklarını uzatmış
doğru ben de içerledim atalarımı hep dinledim
son sözü de ben etmedim buyurun siz de öğrenin
fazla söze ne hacet yeri gelince söyleyin
sallanma sarımsak sapın belli
üğrelenme keten gömlek ipin belli
kızım senin aslın belli neslin belli
anan sarımsak baban soğan

Silvan Güneş