bir gemide tek başıma
çekimsiz bir hayat kursam
çilesiz, ayakları yere basmayan
hayallerim... ve ben
vadilerin üzerinden geçiyorum
kulağımda uzak tamtamlar
hafiften atıştıran kar
gecenin karanlığında
siyah beyaz lekeler
güveler uluyor
düşen her tanede
sanki gözlerim boyanıyor

içimden dumanlı dağlar yükselir
böyle zamanlarda
donuk bir nefes
kiraz buğusu
hoh!
ve bir roman kahramanı
siyah pelerini
nasılda dalgalanıyor
söyleyin bana
acaba
bir şey mi yapmam gerekiyor
hatırlayamadığım
unuttuğum bir şey

gölgem düşer üzerime
böylesi gecelerde
çömelirim
başım öne eğik
aldırmadan
dizlerim bükük
sonra açıp kanatlarımı
birden yükselirim
bu bir oyundu
tek başıma oynadığım
bir çelik çomak
boş sokaklarda
metalden kaldırımlar
topacımı savururum
ben bu hoyrat gecede
terkedilmiş bu şehrin
tek çocuğuyum...
sakın çıkmasınlar karşıma

15.06.2012