bedeller var ödenmesi gereken hayatlarda
biliyorsun
da ödemek istemiyorsun

dünyanın en sade şiirini yazacağım
severim sadesini
belki ondandır

okumadan yazıp
yazdıkça okuyorum
ne garip, yeni farkettim

van gogh’u besteledim
albinoniyi tuallere çizdim
schopenhauer da okudu

ben ben değilim,
sen beni yanlış anladın
o sen ben

tersten oku istersen
aynı sokağa çıkar
bu yollar hep aynı

dünyaya geldiğimden beri...
senin için farklı mıydı sanki?
ya öncesi

seksenlerin türk filmleri kadar sıkıcıyım
farkındayım
yeni türk ırkıyım, geliyorum yollardayım

fatih devretti sana
şanlı tahtını
sen; keyfini sür!

alaman arabalarında geziyorum
havam yerinde
ve çarpılanları eziyorum

mutluyum!

(mutlu muyum?
o zaman neden hiç duramıyorum
yerimde)

düşüneceğim de
hele bugünü bir savuşturayım
çok önemli işlerim var

bakarım mısralara
boş boş, bozkırlardan
tüter dumanı gürültüsüyle

hele kendimi kurtarayım bugün
yarını ve ertesinde
yine aynı gündeyim, buluşalım

ve karışalım kalabalıklara
sarılıp, baş sallayalım
durma durma haydi bugünü de kovalayalım

ben giderim
o gider
ki sonu yoktur bu yolların

çıkmaz yollarda kayboldum
çıkışları arıyorum
sanma sakın

ne önde ol ne geride
dedi büyüklerim
’vardır bir hikmeti’ de sende bana, olur mu?

sen var ya ah sen
yaktın, yıktın
tek sorumlusu sendin bu yaptıklarımın (yaşasın!)

der avuturum
da yetmez ardı gelir
bu tünellerin, bu karanlıkların

bilmem neden? ki farketmiyor zaten
tek hususiyetim varsa
o da hiç merak etmemem... dir...

bir şiiri daha bitirdim (laf aramızda)
püfffff! ne gündü be!
şu elimi yüzümü bir yıkayayım.

14.06.2012