Gidişin beynimde
Şimşekler çaktırdı,
Hafızam denen o ince taş,
Eridi o nazik ellerinde
Yırtıldı gönül hazinem;
Akmaya başladı korku nehirleri
Kanlı kanlı hasretinde...
Gündüzlere gece yaptım gönlümü,
Seni unutsun diye...
Gündüz gözüyle kaybettim seni,
Şu yeryüzünde...
Kabul edemem gözlerimden uzak kalışına,
En aleni rüyalarda bile...
Yeminliyim ben unutamam seni,
En hazin ürpertiler beni;
Seni tanımayan mısralar ağlatsın seni...
Zaten belliydi aşkım, aşkın
Yalancı bir baharın şakşako çiçeğiydi,
Kıyamet gününün son güneşiydi...
Biliyorum suçluyum sevmek namına
Sen benden suçlu , bakışlarda incinmek uğruna,
Acımasız son asrın en narin güllerini,
Suladım gözyaşlarımla...
Geceye açsın diye beyaz güllerini
Seni unutmamak için,
Karanlıklara açtım beyaz ellerimi...
Sana gönderiyorum
Beyaz sırlarla örülü ruhsuz cesedimi,
Yar karanlık geceler, sırlarda beyaz güller...
Ve dilim kaybolan ismini gezer,
Sana yeryüzünde sararan sular
Bana gökyüzünde ağlayan bulutlar..
Ve bakışlarımızda yanar kaybolur
Sonsuzluğa çıkan yollar...
Bulamazsa seni bana
Mahşerin son rüzgarı bile,
Yine de unutamam seni, unutamam yar..
Kalbimde açılmış beyazdan ak güllerin var,
Bildiriyorum sana bu son ayrılık son karar,
Unutamam, unutamam seni,
Adın sır, sırrın baharda saklı ey isimsiz yar...!