Seni yazıyorum
Bilmeden,
Mevsimleri ardımdan bırakarak
Sonsuzluğun gül çehresine
Adını yazıyorum...

Sen ve sonsuzluk gibi
Karşılaşmayan bir kavşakta
Senden habersiz geçiyorum
Ömurler adıyorum yokluğuna
Hala Anlamıyorsun....
İnsanı kendi haline bırakmayan
Vesaireler vesairelere sığınıyorsun..

Büyük bir kentin tam göbeğinde
Sonsuzluğun kavşağında yürüyorum
Kalabalıklar içinde yalnızlığı,
Sana yakın senden habersiz
yaşıyorum
Ve hala anlamıyorsun....

Belki yürüdüğün yolları,
Yaşadığın hayatı tanımıyorsun
Bana bıraktığın bir elvedanın
Sonsuzluğuna inanıyorsun ...

Sana seni anlatmak gibi
Bir hikâyenin içinde oyalaniyorum
Yollara yıllara kuşlara bulutlara
Hepsine birden söylüyorum
Ve hâlâ anlamıyorsun...
Anlamıyorsun...