Yağmurun yudumları aşka geliyor çomaklanmış sevdaların diyarında.
Mundar ediliyor, kanatsız hasret çırpınışları ve yokluğundaki sen.
Dilsiz bir ihtiyarın, gözlerindeki merhamet tanrıçası otantik girdaplara sürüklüyor.
Derviş dergahında kutsal kitapların tüttürülmüş kokusu ve dualardaki sen.
Şizofreni kanaatlara tutunma imkanım katlediliyor mavimsi uykularda.
Yağmurun yudumları aşka geliyor çomaklanmış sevdaların diyarında.
Faşist bir aşk bestekarında, sahnelere feda ve veda oluyorsun.
Vede gülüşlerin namus bekçisi.
Tılsımına gözlerini yaktığım faişem, berhudarım, nimet tanrıçam.
İntizarına körpe hülyaları kayyum ve kadim kılıyorsun...
Yağmurun yudumları aşka geliyor çomaklanmış sevdaların diyarında.
Çömez ve çelimsiz .
Çerkez ve çürümüş
Belkide yurtsuz .
Berceste nurun kirletilmiş, yekhane lütufu kınını kesiyor.
Gece sana kusuyor, naif iffeti ile.
Yağmurun yudumları aşka geliyor çomaklanmış sevdaların diyarında.
İşlenmiş üşümüşlüğün hesaplı vardiyasında. lal ve laik özlemlerinde...






-Veysel Durmaz-