Hiç bişey kalmasın dedim içimde,
Sana dair ne varsa gömdüm kalbime.
Sanırım öldüler onlar,
Bir daha çıkmamak üzere.

Son günlerde mi fark ettin sen,
Hasretin duygusunu kalbinde.
Sevmesem aklıma bile gelmezdin,
Yer vermezdim namelerimde.

Yada sevseydin savaşırdım ben,
Ben yol vermezdim sahte sevgine.
Kalbine layık birini bul güzelim,
Sevmiyorum zannet sevme beni sende !

Şimdi eminim sol tarafında,
Bi eksiklik hissediyorsun güzelim.
Kandırıyorsun kendi kendini,
Zannediyorsun ben yine geri gelirim.
Ne diyeyim beni hala tanımamışsın,
Bunu bilirim adım gibi eminim.
Eğer gidersem geri dönmem tekrardan sana,
Bunu sende bilirsin.

Kalbime girdiğin ilk andan beri,
Demiştim ki sana en değerlim ol.
Yani ben öyle hatırlıyorum da,
Dememiştim sana en şerefsiz ol.

Ettiğim duanın sebebiydin,
Şimdi bedduam seninle olsun.
Söylemek isterdim o adamın annesine,
Yeni gelinin hayırlı olsun.

Belki pişmansın ama çok geç,
Ben sevgimi çoktan def ettim.
Boşver beni sevmekden vazgeç,
Sevda şehrini ben terk ettim.
Tek bir nefesten ibaret bir hayat,
Son nefesimi ben seninle tükettim.
İsterdim ki giderken senden,
Gözüm arkada kalmasın be güzelim.

Çok met ettinde sormak istedim,
Sevdimi seni bu kadar benden önceki ?
Üstüne bu kadar titredimi,
Yada kıymet verdimi lan benim ki gibi ?
Senden sonra sevmem deme bana,
Emin ol sende bulursun birini.
Uzun deyil gülüm aylar sonra,
Unutturur beni bulduğun o kişi.

Ne sevgiler geldi geçti benden,
Kimsenin ardından ağlamadım.
Çünkü bilirdim kimseye değmez,
Gözlerimden akan göz yaşım.

Merak ediyorum !
Sende göz yaşlarım kadar değerlimisin acaba ?
Ağlasam mı ağlamasam mı ?
En iyisi boşver değmez sana da.

Bekle biraz hemen bitti zannedip ağlama,
Sana dair yazılmış bir kaç satırım daha var.
Anlatamadıysam eğer,
Dikkatli dinle.

Sevgiyi anlatmak isterdim,
Ama yeni fark ettim.
Ben gerçek sevgiyi hiç tatmadım ki anlatayım,
Sadece yaşadıklarımı yazarım.
Sadece yaşadıklarımı.

2012@ İstanbuL.
Mücahit yılmaz’