Zordur tutunmak yaşadığın şu kristal küreye
Sığmak bilmez hayaller faniye verilen süreye

Her yeni gün sürükler bizi başka mecraya
Kaç eskimiş hülya varsa gömülür sahraya

Yaprak misali sarılırız bir incecik yüreğe
Asılıriz ölesiye ölmemek için küreğe

Bilmeyiz boşluğa kaç adım attığımızı
Anlamayız tükenmeden damla damla battığımızı

Ne kadar yakın durursak gaflet ve kinimize
O denli uzak kalacağız sevgi yüklü dinimize

En üstün yaratılmış kılarken bizi akıl
Sen Hakk’ı bırak da bir aciz kula takıl

Görülmüş şey midir ziyanın hiç böylesi
Soldu bir diken için gülün eşsiz busesi

Kör oldu Mecnun’un Leyla’ya bakan gözü
Göz ki kör olmadan gönül göremez özü

Yusuf misali atılmalı kuyulara yürekler
Karanlığa ermeden karaya çekilmez kürekler

Ümidini kesme Hak’tan karanlık aydınlığa gebedir
Cesaret versin düşündükçe sana Uhut,Hendek,BEdir

Şu dünya üzerinde ne tüccar ne tacirim
Olsam olsam yalnızca ensara düşkün muhacirim

Çıkar mi bilmem hakikata benim amel tabirim
Gücüm yetmez tarikata dilimi bağlar kabirim

Yaşamına anlam katan çağrısına koştuğun ezandır
Bu seslenişi duymayan bahçenin sonu hazandır

Gülü değerli kılan bülbülün ettiği ah-u zardır.
Kainat bizim olsa sonumuz yine mezardır .

/$.T/ 9 MAYIS 2012