Konuşmak istersin biriyle kelimeler tükenesiye dek.
Anlatmak anlaşılmak içindir çabalarındaki muazzam ahenk


Meramını telaffuz için yeni dil, yeni sözcük ararsın.
O harfler ki bebeğindir imladan kundağa sararsın.


Susmaktan bir köşede kahrolmaktan usanmıştır yüreğin.
Usanmıştır yıllardır dil-i çöle çekilen kayık ve küreğin.


Bilirsin sığmayacaktır arza içinde kanayan elemin .
Ve son mürekkebine kadar yazacaktır kalemin.


Zordur çarptığın kapıya ben geldim diye vurmak.
Vurmaktan daha mühimse açılan kapıda dik durmak

Gözler ki en büyük ispiyoncumuzdur her zaman.
Bir bakış dedirtir bize " Yarabbi aman ! "


Zannetmekle biçilir tükenir güller bahçesi.
Ölüm zanlar yurdu ameller tek lehçesi.


Niye ebedi gibi çakılıp kalırlar dünyaya.
Dünya ki benzemekte kısa latif bir uykuya.


Yaratandan ötürü sevmekti bizde aşkın özü.
Kim ne yaptı ki öz göremez oldu gözü.


Eskiden özlemekti hasretti sevdanın adı.
Şimdilerde anılan tek şey vücut tadı.

Ferhat dağlar deliyordu Şirin’i görmek için.
Demiyordu hiçbir zaman vuslat nerde acı niçin.


Mecnun Leyla ile varıyordu yüce aşka.
Şimdilerde bulunan doruk noktası bambaşka.

Bir aşk için senelerce ağlayanlar vardı.
Sevenler sevdiğine ya da toprağa yârdı.


Tek kişiye atsın diye tek verilmişse yürek.
Birden fazla sevmeye yoktu ki hiç gerek.


Sevenler sevdiğiyle olacaktı ruz-ı mahserde.
Oysa sevmeyi bilen kalmamıştı beşerde.


Herkes bir hülya ile oyalarken gönlünü.
Faili meçhul bir ecel yiyordu ömrünü.


Ve haktı bu faniye Hakkın buyruğunu tatmak.
Tattıklarının hesabını bu yeni tadla tartmak.


Belki sende hiç ölmeyeceğini sanıyorsun.
Ölmese Nebi<sas> yaşardı ne çabuk unutuyorsun.

/ /ŞÂDUMAN TATLI/ /