6
Yorum
6
Beğeni
4,6
Puan
1245
Okunma
Bir kız çocuğuyum ufacık dünyamda
Etrafımda dev insanlar.
Hep birşeyler tartışıyorlar.
Görülmüyorum bile.
Susuyorum, dinliyorum sadece.
Hissediyorum iliklerimde korkuyu.
Küçük dünyamda bırakın beni.
Çelimsiz vücudumda ağrılarım
Açlığımdan kaynaklı.
Dayanamıyorum yarılıyor hergün bedenim.
Bir kap yemekte beş nüfus.
Annem yemiyor neden diyemiyorum.
Minik bir kuş ölmüştü tam önümde sevemedim.
Akşam yemeğimizdi cansız bedeni.
Susuz cennetindeyim dünyanın.
Herbir yeri parça parça sömürge.
Direniş diyordu büyükler.
Yüzlerinde üzgün bir ifade.
Acı birşeymiydi bu kelime.
Yoksa açlık mıydı üzen yüzlerini.
Ben ufak bir kız çocuğuydum,
Ne de çok korkmuştum dev(ler)den.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz