ALIŞAMADIM
Bir sabah erken
Oğlumun ayakkabılarına bakarken
Bir sefere çıktım çocukluğuma doğru
İlk ayakkabımı aldığım gün
Hani lastik olmayan
Hani kundura dedikleri,
Babam; alırken yine eli lastik ayakkabıyla birleşti
Sebebi çepte bir kaç kuruş arttırmak.
Sabret kızım sonra daha iyisini alırız derken
Gözlerindeki acı buğulu bakışları şimdi hissediyorum.
Ah be çocuğum yine boyama kalemlerinin her biri bir tarafta
Derken oğluma,
Değil boyama kalemleri,
Artık o kadar küçüldü ki tükenmez kalem kapağı takarak
Büyütmeye çalıştığım kurşun kalemimi kaybedip,
Babamdan kalem almak için para istediğimde
Nasır tutmuş ellerini ceplerinin üstünden,
Sanki içinde, ne olduğunu bilmez gibi,
Hani belki unuttuğu cepte köşe kapmaca oynayan,
Birkaç kuruş var mıdır? Diye bir kez daha yoklayarak,
Sabret kızım şimdi bozuk yok , akşama bozdurayım derken,
Gözlerindeki acı çaresizliği şimdi anlıyorum.
Yüz metre evlere sığamayıp borç yiğidin kamçısıdır diyerek
Yarın iki metrelik kara çukurlarda
Nasıl yatacağımızın hesabını düşünmeden,
Loğlanma zamanı gelmiş,
Akan kerpiç damdan, gece yorgan üzerinde raks eden
Yağmur pıtırtılarının sesiyle uyandığımız,
Yer değiştirip yatakların,
akan yerlerin altlarına
Sütlü sahanları gibi
Yan yana dizilen leğenler geliyor aklıma.
Sabredin çocuklar….
Bir gün refaha ereceğiz derken
Babamın kanayan yüreğini şimdi hissediyorum.
Ah babam ah… anılarımla aramda köprü olan
Kulaklarımın birinden bir diğerine atlayan
Sabret kızım sabret çocuğum sözcükleri
Sabırla koruğu helva yaptık babam sabrettik.
Şimdi hesabını bilmediğimiz, rengi uymuyor diye
Hergün değiştirdiğimiz bir yerine onlarca ayakkabı,
Elimizde bile tutamayacağımız kadar küçük kalemler yerine
Dolması, tükenmezi, pasteli, kurusu, boyası,
Yan yana dokuz kardeşin yattığı tek göz damların yerine
Her çocuğa bir oda, üç artı birlere bile sığmayan
Büyümüş açgözlü nefsimizi sığdırmaya çalıştığımız
İki yüz metrelik evlerimiz de var,
Modeli eskidikçe değiştirdiğimiz arabamız da
Heyhattttt…..
Evet babam evet hayat değil sen sabretmeyi öğrettin,
Ama hayat senin yokluğunu nasıl dolduracağımı bana öğretemedi.
Şimdi her şeyim var ama sen yoksun ,
Topraklar seni sıkmasın canım babam.
Zühal EKİCİ