24
Yorum
21
Beğeni
5,0
Puan
1959
Okunma

sen oradayken
ben boşluğun mezarını eşeliyordum
dudağı ay gecelerin göğsünden sağılıyordu gündüzler
sen oradayken
ben ferin ışığını ç/alıyordum
kazanı kaynayan hayatın üstünü örtüyordu boş eller
bir adım ötemde çoğalan yokluğa inattı her şey
tâki yolunu yoluma çevirene dek zaman
yalnızlığın yırtıkları dikilir
lekelerinden arınır her bakış
kuru bir tende yeniden demlenir aşk
kayıplar kazanır
açıklar kapanır
artık siyah kelimeler kullanılmayacak şiirlerde
kavuşacak satır araları özgürlüğüne
artık susmayacak sözlerin umut dili
türkülerden ağıtlara akacak nefesleri
şimdi
yüzüme gülmeyi , gözlerime dolmayı öğretiyorum
dün kapalı bir kutuyken
üstü açık bir kuyuyu andırır yarınlar
ve ben
gölgesinin peşinde koşan beyaz bir h/ece
ş a i r l i ğ e . . .
11/06/2012
16;23
eMİNE
5.0
100% (28)