Tuhaf
tünelde kelimeler,
yalpalamakta…

yalnızlık kamyonu
son sürat yaklaşıyor…

ışıklar çiftleşiyor,
tünel daha bir karmaşık
kelimeler birbirini bulmakta zorlanıyor,
yalnızlık kamyonu
çarptı çarpacak…

kelimelerin zihninden
film şeridi gibi geçiyor geçmiş
kimilerine cümle olmuş
kimlerine, içine atıp yuttuğu zehir olmuş
kimilerine şiir döktürmüş
kimilerine roman

tuhaf,
bu gece kelimeler bile
hasretinden sarhoş olmuş
hangisi cümlenin neresine gelecek
nokta nerde konacak
bir de yalnızlık kamyonu
ha çarptı ha çarpacak…

kahrından içmiş,
çağlayanmış denize ulaşamamış
toprakmış yağmura kavuşamamış
çok konuşmuş anlatamamış
bir kuşa sormuş gözleri hangi memlekette
kuş kahrından susmuş…

hasretinden kelimeler sarhoş
çarptı işte yalnızlık kamyonu
tüneli kapladı karanlık...
dağıldı kelimeler
saçıldı savruldu oraya buraya
aşk olsun toparlayabilene…

çivisi çıktı bu şiirinde
bu nokta nerede
hah!
( . )

( Dilek KARSLIOĞLU )