şarkılarım oldu benim de
sesimi verdim seslendim
unuttuğumda sözleri uydurdum perdesinden
bir sana sakladım şiirlerimi
unutulmuş bir dilden...

süzüldüm aktım zamana
ırmaktı bedende ruhum
bütün göründüm dışarıya ya
içimde bölündüm durdum
hırçındım hiç büyümedim onda
aşktı tek çocukluğum

bazen yarınlara anahtar
bazen yolumda koca birer taş oldu anılar
ne yanlış yollara cesurca girdim
tesadüftü ne çok doğru varışlar
kendi gelen güzellikleri sahiplenen ben
ne çirkinlikler inkâr ettim kendimden bilsen
senin kadar acemiydim işte senin kadar usta
ve herkes kadar insan

kulaç atmak gibiydi sonsuzluğa
ve kıyıya varamamaktı yaşamak
sığmadığım bir boşlukta var olmak demekti seni özlemek
ve yok olmak oldu hep yokluğun
yordu beni bu oyun

sevgilim
geçtim geldim düşlerimden
ödülüne cezana değil şefkatine muhtacım
dün bitti
yarın elimde değil
az öncem gitti
az sonra benim değil
şimdidir sana ihtiyacım