’’ Bir insan için ömrünü harcarsın , elinde ne var ne yok önüne serersin.. Kimselere vermediğin değeri ona verirsin.. Ama bir türlü karşılık göremezsin.. Ya da sevdiğin kadar sevilemezsin.. Oysa herşeyini ona bağlamışsın sen , hayat senin için O’ndan ibarettir. İçtiğin sudan yediğin ekmeğe kadar onu hissedersin.. O vardır her anında , her yaşamında.. Gülüşünde , ağlamanda.. Aldığın nefesine kadar o işlemiştir kanına.. Çektiğin acıları fark etmesin diye paralarsın kendini .. Yaşadığın çileleri , onsuzluğu , sevgisizliği , değer görmemek nedir bilmesin diye saçarsın etrafa sahte gülücükleri .. Boynunu tekrardan bükersin , başını yaslarsın bir ağaca tekrardan ağlarsın.. O ise hala sefasını sürmeye devam eder , ne hallerde olduğunu düşünmeden.. Bir gün herşeyden , herkesten uzaklaşmak istersin.. Çıkarsın yola.. Gidersin bir uçurumun kenarına.. Kafaya koyarsın ama yapamazsın.. Bir umut , belki döner dersin.. Ama dönmeyecek , bunuda bilirsin..
Evet itiraf ediyorum.. Ben hayatta en büyük hatamı seni sevmekle yaptım.. Sana kendimden daha fazla değer vermekle yaptım.. Sadece kendimi üzdüm , kendimi hırpaladım.. Sen ise görmemezlikten geldin hep.. aramadın , sormadın ..
Beni kendime düşman ettin.. Ben , sen olmak isterken .. Ben’i benden ettin..
Artık farkına çok iyi vardım bazı şeylerin.. Kendimden fazla kimseye değer vermeyeceğim..Sadece beni seveni seveceğim.. Herşeyini birisine adamamak gerekiyormuş.. Sonu hep hüsran , acı.. bunu anladım.. Yaşadığım onca acıdan sonra Kalbimi aşk’a kapattım.. Soran olursa ben yaralıyım .. ’’


[ Özgür’ce Şiirler ]