"Bak bugün seni anlatmak istiyorum, bugün bana benzeyen birini anlatmak için bir aynaya ihtiyacım yok.

Acılarını tasvir edebilirim. Senin yaraların da benimkiler kadar taze, kanıyorlar gördüm. Seni anlatabilirim, mutluluk denilen şeyin kalıcı olmadığını ispatlayabiliriz insanlara. İnsandır nihayetinde, yaşamadığını bilmez. Şâir der, kelimeleri oyuncak edindiğini sanıyor der; inanmaz bana.

İnsanlar bazen gerçek olanla kandırılmak istemiyor.

Anlatmalısın. Az çok biliyorum, yaşadıkların yaşadıklarıma benziyor. Belki yaşamadıkların yaşayamadıklarımın tıpkısı. Ben fazla onursuz kaldım severken, sen de severken bu kadar aldandın mı?

Duymamalısın. Dilimle konuştuklarım sana değil; ben onları, bizi bilmeyenlere söyleyeceğim. Sen yüreğime bak, sen bak ve gör. Senin beni anlamak için, kelimelere hiç ihtiyacın olmadı.

Dokunma...
Hissetmek bazen el vurmak değil, hissetmek çoğu zaman kalbe âyân olmak, yanında durmak.. Baktığını görmeye çalışmak, yanındaki ruhu huzursuz eden şey ne: kör olmamak....

Konuşabilirsin...

Uğraşmaya ihtiyacın mı var, sen beni bensiz de anlayabilirsin."

Asena Gülsüm Güneş