Kalbimizin yarısı burdaysa

yarısı Çin’dedir

ama Sarı nehr’e doğru akanların değil

Tianenmen alanında ezilenlerin içindedir...




Aktım, gittim damarlarından yıldızlı yolların

Durmak bilmeyen yolculuklara yön çizmekle ışıdım

Sen duymazsın beni...

Ürkeksin

ve telaşlı

Işık döner alevli kanatlarında

Tohuma ilk düşen demirin ışığı

Okyanusun öte yanındasın

Yatak değiştirir zaman

Yeni bir ülkenin yazgısını çizerken yaram

Tianenmen,

Çin’den Maçin’e sesimi duyurduğun zaman

Tianenmen,

Saçlarımı kızıl günbatımında savurduğum alan

Bana özgürlüğü ver ya da ölümü...



Ülkem,

Geçmiş görkemli günlerinde senin

Hoş bir dolunayla çevrilmişti yüzün

Gitmeliyim diye iç geçirirdim çoğu zaman

Gitmeliyim…

Eve dönüşüme gülümseyen yoldaşların kollarına

Ne bir kuytu var artık

Ne karanlık ne de gölgem

Kurşuna dizilir gibi

Göğsünün sıcağına düştüm

Tianenmen,

Zafer adımlarımızın mağrur sesine boğulan

Tianenmen,

Savaş arabalarınızı üzerime sürdüğünüz meydan

Bana özgürlüğü ver ya da ölümü