Ey hame eser senin değildir
Ey şeb bu seher senin değildir

Envar-ı füyuz-ı Mürşid-i Rum
Afaka Fürugum etti malum

Kıldı beni tıfl-ı mısra’ asa
Doğdum doğalı suhanle ber pa

Ben tıfl idim eylemezdim ülfet
Bulmuştu sözüm temam şöhret

Bi-minnet ü üstad-ı talim
Ser-name-i tab’ım etti tanzim

Allah Allah zihi inayet
Na- baliga hikmet-i belagat

Feyz erdi cenab-ı Mevlevi’den
Aldım nice ders Mesnevi’den

Güya ki o bahr-ı bi gerane
Olmuş hum-ı rengden nişane

Dil hemçü şegaal o bahre düştü
Hem-cinslerim başıma üştü

Tavus-ı behişte eyledim naz
Amma ki yok iktidar- ı pervaz

Boş boşuna ney veş ettim efgan
Ben söyledim oldu şem’ giryan

Olmuştu bu sine dik-i hikmet
Ni’met leb-i gayre oldu kısmet

Sinemde ne aşk var ne tabiş
Ebna- yı zemana bir nümayiş

Müjdemden alındı aşinalar
Gitti hepisi deyip dualar

Ben kaldım o söz lebimde kaldı
Keşt-i murat lenger aldı

Canımda ne suziş-i taleb var
Gönlümde ne neşe-i tarab var

Bu resme kalır gidersem eyvah
Tevfikına mazhar ede Allah