—dillerin çizdiği bir resimdi! Günahtı…
…yokluk alabildiğince hatalara sürüklüyordu:
Yalnızdı hiç olmadığı kadar/ artık yanında yalnızlıkta yoktu…
Kaybolmanın en güzel yanına koşuyordu… Sessizliğe,
Uzaktan bir “merhaba” sesiydi, çığlıklarındaki yürek gizemi…
“Her şey unutuluyordu ama her şey unutmuyordu…”
…yüreği açılmıştı bir kere bilinmeyen sulara
Buz kesmiş görüntüler dün gibi iz bırakmıştı…
Keder yüklü bir geminin sol yanındaydı/ tek başına,
Geceler daha bir anlamlıydı! Yüreği dinleniyordu…
“Bir yerde garipti! Sessizce yaşıyordu, yine ağlayarak…”
…yalnızlığı
güneş gibi batmıyordu ki-canını acıtıyordu:
Bilinmeyen yolların müdavimi olacak kadar da
yalancıydı…
Hiç kimsenin olamayacağı toprakların rengine koşuyordu;
Sanma ya da sakın hiç aldanma; o artık çok uzaklarda yaşıyor…
—dillerin anlatamadığı bir yazıydı! Günahtı…
Emre onbey
Cevap Yaz