Minicik bir pıtır,
Kendisinden özür dilediğimde;
" Artık unut,bunu...
Tertemiz bir sayfa açtım ikimiz için,dedi."
Utandım 10 yaşında bir çocuğun olgunluğundan.
Daha bir eğildi başım önünde...

Çocuk yetişkinleriz ne yazık.
Ne iki kelimeyi biraraya getirip içimizi dökmeye kaadiriz
Ne yediğimiz herzenin özrünü dilemeye..
Başımızı dik tutarız sanki içi doluymuş gibi.

Oysa ferah bir vicdan dik tutar başı,
Ve kırmadığımız kalbin onuru...
Söz verirken nasıl aceleciysek,
Zamanı gelince o denli ağırız.

" Kediler nankördür." deriz basmakalıp.
Oysa hiç bir nankörlüklerini görmemişiz.
Kendi halimizden utanmadan
İftirayı reva görmüşüz bu masum minik kadifelere.

Her gün biraz daha yabancılaşıyorum yaşadığımız dünyaya
Daha bir kopuyorum hayattan
Anlamsızlıklar silsilesinden uzaklaşmak ihtiyacı,
Her gün biraz daha çekiyor beni ecelime...