portakal çiçekleri açar bu mevsimde
bu yerde
buz tutar
maviye çalar bakışlarım
güneş kızıl ötesi bir diyara kaçar
karanlık dehlizler açılır içimde
taşlar damlar sabırla
tane tane
kumdan göl olur
erir avucumda bahar
sonlaşır sonatlarım
kırılır kanatlarım
kanıtsız

hiçliğe bel bağladım bunca yıl
hep bana deyenlere inad
ötekilerle yoğruldum
yoruldum berikilerin
hep bilmişlerin lafı güzafından
sıtkım sıyrıldı yüce insanlık düşünden
bıktım usandım dünyalık peşinde
geldiğim noktada
eğilip virgülleşmedim ama
dik durmak adına yalnızlığı seçtim
bu benim oylamam
her telde oynamam...

birde baktımki
çoğalmışım tüm hiçlerle
arap maraba
çingene buçuk
göçük uçuk
kaçık saçık
ırzı kırık
çökertilmiş çölemerik
eğitilmiş eğriltilmiş
sağılmış sağaltılmış
kararmış karartılmış
tekmelenmiş terkedilmiş
afyonlanmış efsunlanmış
tekerlenmiş tinerlenmiş
eğerlenmiş kamçılanmış
bileylenmiş bıçaklanmış
zarlamış düşeşlenmiş
erklenmiş terklenmiş
dualanmış nuskalanmış
zincirlenmiş kelepçe kelepçe
kaşıklanmış kepçe kepçe
haşlanmış paslanmış
itlenmiş itelenmiş
imansız tumansız
daraltılmış ayartılmış
silkelenmiş pirelenmiş
asilenmiş yasinlenmiş
devrilmiş devinilmiş
aldatılmış boynuzlanmış
terslenmiş tekerleklenmiş
gılmanlaşmış hurileşmiş
barbutlanmış harputlanmış
yağmalanmış lokmalanmış
yenilmiş yunulmuş
sofralardan kovulmuş
sövüşlenmiş söylevlenmiş
evelenmiş gevelenmiş
vede develenmiş
ötekilerleyim aynı taburunda açlığın
aynı küreğine yapışmışım
sefahat kayığının
aynı namluya hedef olmuşum
aynı kurşunla ağulanmış
aynı tabuta serilmişim
aynı tezgaha sürülmüş
aynı çarkın dişlisiyim
çürük...
öte git denilenlerle yani
ötemeyenlerle

üstü kalsın
istemem

hiç kalınır mı dediler hiiiç
delimisin
divane mi

heeç dedim !


Volkan Kemal