Burada,
Algılayabiliyor musun,
Yoksa, dur! Tahmin edeyim,
Şok oldun, kavram karmaşası içinde
Ve birçok adını (lanet olsun) ezberleyemediğim terimle özdeşleştin.
Saatler ileri alınınca kaybolan hafızam gibi,
Kayıpsın sen de belki,
Silah sesini duyunca görünen bir an,
Sonra tamamen silinen,
Unutkan hayatımızdan.

Biz,
Unutuyoruz her zaman,
Dur, ben söyleyeyim,
Kafamız o kadar dolu ki, boş şeylerle,
O kadar meşgul ki sığ şeylerle,
Asla derinine inemediğimiz, içine kadar giremediğimiz bir taşla özdeşsin.
Seni algılayamadığımız ondan.
Kusura bakma, başka ne nedeni olabilir ki?
Silah sesi yankılandığında bir gelip, geri giden,
Sonra geri gelen kapımıza( duymak istemediğimiz halde)
Hep unutmak istediğimiz yerdesin.

Az önce birini öldürdüler,
Bizden birini,
Ve dur!, anlatayım nasıl başladı,
Kafamızda koca delikle nasıl dolaştık,
Zaman dur demeden önce,
Unutma olgusu yokken, kavramların anlamlarını çözme çabası içindeyken biz,
Nasıl algılardık silah sesini,
Nasıl cevap verirdik sesin yangısı gibi,
Kapımıza çarpan (istemediğimiz halde).

Kusura bakma,
Beynimizin bir tarafından girdiler içeri,
Deliği kapatmayı unuttuklarından olsa gerek,
(ki onlar da saatleri ileri alıyorlardı),
Bir şeyler dökülüyor, karışıyor içimde, içimizde,
Ve biz karar verdik, ölene kadar kararsız olacağız,
Algılayamadığımız, algılayamayacaklarımız da ondandır,
Ve adını ezberleyemediğim (tanrıya şükür) birçok terim.