Herbiri bir yerinden tuttu, gençliğimin
çekiştirip dururlar bilmem nereye kadar
kaç vakit daha geçer ikindi üzeri
güneşin batmaya doğru niyetlendiği,
vakitlerin vazgeçilmeye en meyilli anında
sehpalarda bulmaya yeltenmiş
ve yağlı urgan umut aşırı beklentilerinde
kimbilir kaç sonbahar mevsimi
sararmış yapraklar, kuru dallar
upuzun hayaller çemberinde
zıvanadan çıkartacak,
ciğerlerimin urufaktan da öte
duman duman tüten
kahrından biten yanlarını
ve çekiştiriyorlar işte gençlik düşüncelerimin
her biri bir yanından
öz bencilliklerini, bir yaz akşamı yayla serinliğinde
özgürlüğe sarkan kaküllerinin
bir kırbaç hıncıyla olabildiğince arzuladıkları
ihtiraslarının ihtiyaçları gereği
çekiştiriyorlar her biri bir yanından
hayallerimi, gençliğimle bir
sırf yağmurlarımı değil,
bulutlarımı da istiyorlar benden
delikanlılığımın kefen bezini dahi çok görüyorlar
ceketimin cebinde tuttuğum
bir metrelik bezi dahi istemiyorlar zulamda...


Muhittin Dağhan