Adam sevdi...

Acındırmaya çalışmadan kendine
Geçmişini anlatarak dürüstçe
Her şeyi ama her şeyini içtenlikle
seni seviyorum dedi...

İstediği ne yanıttı şimdilik
ne de -bende seni- demesi idi...

Biliyordu...
Zor soruların yanıtları zamanla verilirdi
İlerleyen yaşı iş yaşamı aile yaşamı
inkar etmeden bütün bunları
Adam sevmeyi seçti...

Utanç duygusuna kaptırmadan kendini
Çevresinin kendisine ayıplayarak bakan
bakışlarına aldırmaksızın
Haklısınız haksızsınız demeden hiç kimseye
Başı eğilmeden önüne dik dimdik
Ben seviyorum dedi....

Yalındı sevgisi...
Bir kaya sertliğinde katı ve güçlü
Bir göl gibi durgun
Bir köylü saflığında kaba ve temiz
Yeni doğan bir bebeğin
ilk ağlaması kadar içtendi
Adam sevdi..

Bıraktıkların dediler
onlarda benim dedi
Ayıp dediler
pişman değilim dedi
Oysa -bende seni seviyorum- sözü söylenmemişti
Tek taraflı idi sevgi
seviyordu sevdiğinin O’nu sevdiği belli değildi
Arkadaş dost kavramları set olmuştu
sevgisinin önüne;
Adam sevmeye devam etti....

Olur ihtimalleri bir torbasında
olmazlarını yüklenerek sırtına
Bir an olmazların yükü altında ezildi
Sonrasında
inanılmaz bir direnme ile ayağa kalktı
kaldırarak başını gökyüzüne haykırdı
Topunuz gelseniz üstüme
yine de gücünüz yetmez
Ben seviyorum ve seveceğim
Yer yarılsa da alsa beni içine
vazgeçmeyeceğim dedi...

Dönüşler tükenmişti artık
Pişman değildi
Adam sevmeyi seçti....