Gün yol almaya başlarken uykusuna
Sağanak seçeneğinde yağıyor yağmur
Köşe masada bir çift oturmuşlar elele
Duyguları coşkuyla ürpertir yüreklerini ...

Kasvet oturan herkesin yüzüne vurmuş
Onlardan başka tüm masalar hüzünlü
Anadolukavağı’nın akşam tenhalığında
Yüzlerindeki gülümseme sevginin izi ...

Güneşin son kızılı kaybolurken karşıda
Emirgan tepeleri orman yangınlarında
Ressam edasında son kıymığı Güneş’in
Lokantanın camına bir resim çizer gibi …

Oturan çift mutlu gözler değiş tokuş da
Yeşillerinden hızla sevgi ırmağı akar
Coşkulu duygu seli birbirine geçmekte
Her bakışları aşk el tutuşmaları sevgi …

Kavakta bir akşam sıradan bir gün gibi
Doğa bile bu sıradanlığa alışmış sanki
Ayrı dünyadan gibiler bir onlar farklı
Belki de bu sevmenin oluşan güzel yüzü …

14 MART 2003 / İst. / 01.17