Rüzgârına kapıldım kaldım çöl ortasında
Kızgın çöl kumlarında aşkınla yanmışım ben
Hasret dolu günlerin en korkunç vartasında
Gönderdiğin selamı bir derman sanmışım ben

Ne zaman güvendiğin dağlara karlar yağar
O zaman gün kararır, bekle ki güneş doğar
Yokluğun yorgun kalbi bir kaşık suda boğar
Tükenmiş sevdalara can veren kanmışım ben

Bir ok iki kez aynı hedefe saplanır mı?
Verilecek sözlerde güven hesaplanır mı?
Ölesiye seven kalp böyle gazaplanır mı?
Durgun bahar gününde yağan boranmışım ben

Hey gidi bir zamanlar aşkında can bulduğum
Hasretinden yıllarca kalbi hasta olduğum
Her kızılca kıyamet koptuğunda solduğum
Öldüm öldüm dirildim ne bitmez canmışım ben

Sevgili söyle bana söyle Allah aşkına
Yazdığın tüm şiirler kefil midir aşkına
Ses versen umut versen bu yüreği şaşkına
Titrer dilim damağım, hep heyecanmışım ben

21.04.2012/ İstanbul

İbrahim COŞAR