Sevdanın eline düştüm bir kere
Depremler sallıyor dört bir yanımı
Sarsıyor heyecanlarla duygularımın közünde
Terliyorum, dönüyorum yatağımda
Senli düşlerin koynunda her gece.

Hayalin bir uğultu gibi gözlerimden geçiyor
Önce bir uğultu, ardından deprem oluyor içimde
Bir bir kırılıyor faylarım.
Tutamıyorum kendimi koşuyorum, atılıyorum
Çocuklar gibi çığlık atasım geliyor
Menekşe tarlası gözlerini düşündükçe.

Depremlerdeyim karanlığın çöktüğü
Yakamozların yığın yığın
Mavinin üstünde yüzdüğü
Körfezine sığındım vurgun yemiş yüreğimle.

Toprağa ektiğimiz tohumlar gün gün yeşersin
Nisan’dan Temmuz’a sardunyalar
Menekşeler, nergislerle bezensin
Bir ağaç gibi büyüsün kökleri
Kalbinin derinliğine uzayarak
Kök salsın her yanına dallarım
Dua eder gibi yeşersin yaprakların
Gözlerimin göğüne doğru.

Hiçbir deprem sarsmasın sevgimizi
Atmasın faylarımız hiçbir kavgada
Yıkılmasın diktiğimiz ağaç
Kurumasın dallarında umutlarımız.

Yıldızlar yağsın senli gecelerde üstümüze
Aşk rüzgarıyla uçuşsun yaprak yaprak saçların
Seher yelleri soğutmasın
Gecenin yorgun sıcaklığına uzanmış hayallerimizi.

Hiç uyanmayalım öğle güneşiyle yangın yerine dönmüş
Odamızın sıcağında bile.
Rüyalarımızı hiç uyandırmayalım
Depremler enkaza döndürmesin senli düşlerimi.

Gel sevgili!
Bugün de böyle hayallerle düşüneyim
Hasretten yorgun düşmüş yüreğimle baş başa iken
Senden ayrı senden uzaklarda
Sahilimin dalgalarına sığınmışken
Bir sahil kasabasında...

OSMAN ÖZTÜRK.2011.ANKARA.
EKSİK SAYFA ŞİİR KİTABIMDAN.