Mevsimsiz yağmurlar başladı gözlerimde,
Huysuz akşamlarda kaderim.
Güneşli günlere dargınım,
Çalmaz kapımı dost eli,
Yokluğunla kıvranırım.
Sevda başımda lav,
Hasret gönlümde bar.
Kİmi kimsesi olmayan ömrümde,
Sefilim diye ağladım.
Öyle anlar var ki,
İçtiğim kahvede, gözlerin diye bel bağladım.
Hatır dolu kahve gözlüm,
Bıraktığın yerdeyim.
Bitsin bu özlemler, gelmesin bir daha
Mutluluk dolup taşsın,
Gitsin başımdan kara kış,
Ben bahar istiyorum bahar.
Tarlalarda açan çiçekleri özledim
Uçuşan kuşlarla
Ne oldu?
Anam, babam, kardeşlerim vardı benim,
Göçmen kuşlarının kanatlarında kaldılar.
Beni bir başıma terk edip
Güneyin ortasında bıraktılar.
Kış ortasında kaldım ateşsiz.
İyiki hasretin var, üşümüyorum.
Ne zaman göç mevsimi başlasa,
Bir başka ağlar gözlerim.
Çocuk beklemeleri gibi,
Dalıp dalıp giderim bulutlara.
Birilerini beklerim bu yerlerde,
Umutsuzca
Kimbilir belki de döner diye.

30 Ocak 1994