Susmak sevdanın hatırı içindi kimi zaman
Gece indirdi karanlığı yıldızsız yordamsız
Akşamüstlerine yüründü sessizce ardı zemheri
Sardunyalara düşüldü patavatsızca susuldu.
Susmak kabullenmek kabullenmekse acizlikti halbuki

Aldırma vurulan şamara yağmur yağar her zaman
Gözlerin diyerek öldüm kaç kere maviydi ihanetin
Kayıp gitti elimden akşamlar aşkımla sokaksız kaldım
Yıldızlarını yitirmiş bir avareyim şimdi umutları heder olmuş
Sen geride bıraktıklarından bihaber koştun zulüm bana kaldı

İştiyakın ortasındayım seni bekliyorum ardımda yokluk
Susmayı marifet belliyorum bengisu diyorum ölüyorum
Abı hayat mertebesinde Hızır oluyorum senin için
Merhamet dileniyorum kayıp kentin sığınağında
Mülteci oluyorum firari yangınların ortasında.

Karanlık bir ihtilal gibi saldırıyorken boğuluyorum
Biliyorum konuşmam gerek
Hayır!
Susma hakkımı kullanıyorum!

Şimdi cebren bu aşkı terk ediyorum….

Osman Coşkun