Bizim mahalle kızanlarının bile dilindeydik
Keşan büyük değildi o kadar seni tanımadan önce
Tanıdıktan sonrada hiç büyümedi
Lakin sen gittikten sonra Keşan metropol oldu başımıza
Hastane caddesi tanır seni, düz lisenin otobüs durağı
Çamlı kent meskenindir zaten adım başına bir aşk düşürdük
Cennet bahçesiydi, üşümüştük bir gece kuğuları izlerken
Bizim mahallenin kızanları bile seni sorar oldu
Ki aklılar alfabelerinin ilk harfi onlarında “ A “
Ve ben hâlâ adının baş harfini saklıyorum
Üşüyorum “ A “ la başlayan özlemelerimi yaşarken
Bir zarf içinde aşk sunmuştun hatırlarsan yastık altı düşlerimde artık
Yazdığın ilk şiir hani benim için yazmıştın ezberimde, hiç unutamadım
Zordur bilirsin, unutmak…
ama neylersin gök gürültüsünden korkan yağmurda gezmezdi

gece bekçisi düdüğünü senin adınla çalıyor yine
sokaksız bir avare oluyorum şarap şişeleri yuvarlanıyor
gözlerinin gizinde bir kıyamet gizlidir, ha koptu ha kopacak
ipler senin elinde ister sallandır istersen sal gideyim…istemesem de…

bu ayrılığın aslı yok astarı yok dedikodu mudur, anlamadım
gitti o dediler baktım etrafıma inanamadım…
oyun oynama gelmişle geçmişle bas küfrü
aldırma sığmazsın sen hiçbir zaman bu zamana
zaman dar gelir…

Keşan dediğin bir avuç yerdir
Gittin ya metropol kesildi başımıza…

Osman Coşkun