Kim o dedim çalınınca pencerem.
Benim dedi sessiz ve sakin, gelen,
Yavaş, yavaş doğruldum yatağımdan
Pencerenin perdesini kaldırdım.

Allah, Allah hayal midir gördüğüm
Yıllar yıllı rüyalarda gördüğüm
Ay parçası düşmüş gelmiş kapıma
Kendi hilal ay kız onun adı da.

Gözleri biraz çekik bir zeytini andırır
Yanakları kan gibi nar bile sönük kalır
Kaşları kalem gibi dudakları pek mahmur
O nu görünce gökten yağdı narin bir yağmur.

Gözlerim kamaşmıştı sanki donup kalmıştım
O güzellik önünde adeta bayılmıştım.
Nedir Ya Rabbim dedim nedir benim gördüğüm.
Aklımda çatallaştı yine koca kördüğüm.

Hayaldi bu gördüğüm kimdi gelen kapıma
Yine rüyamdaki o, kız geldi aklıma
Gülümsüyordu bakıp sadece gülümsüyor.
Aç kapıyı gireyim, başka bir şey demiyor.

Yavaş, yavaş yürüdüm kapının eşiğine
Açtım kapıyı birden, bir de gördüm ki o ne,
Boş kapım, boş pencerem hiç kimse yok orada.
Bir tek çift ayak izi sadece vardı yerde…

Hayal idi gördüğüm, güzel tatlı hoş hayal
Bir gün gelirse yine penceremin önüne
Bırakmam hayal olsa da bırakmam gitmesini.
İstemezdim bu güzel hayalin bitmesini.


Nizamettin Uca

KARS -25.03.1982