yüreğimin nehrine çöküyor kuraklıklar
sevinç balıkları can veriyor içimde
hüzün toprakları çıkıyor gün yüzüne
vakit akşamüstü
güneşte terk ediyor beni sessizce...

kulaklarımda gündüzden kalma paçavra yankılar
konuşabilme derdindeydi bütün dudaklar
baş ağrısı sesler, boş laflar
ah nolurdu biraz sussalar…

akşamın kapısı aralanıyor
kullanılmayan bütün susmalar sanki bana kalıyor,
suskuların derinliğinde
arayışlarım büyüdükçe büyüyor iyice…

gerekçesiz umut tekneleri batıyor
umutsuzluğumun okyanuslarına
bir de yalnızlık, üşütüyor insanı
poyrazlar uçuşuyor deli gibi kalbimde

biten dostluklar, tükenmiş sevgiler,
çocuksu düşler, kabına sığmayan hayaller
düşüncelerimde dolaşsalarda bu akşamüstü
bilirim beni çoktan bırakıp gittiler...

vakit akşamüstü
çırılçıplak kaldı işte yine tüm duygularım
gündüz yalandan gülen yüzüm de
baktım, güneşin ardına takılmış gidiyor
anlaşılan, o da beni terk ediyor...

( Dilek KARSLIOĞLU )