16
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1133
Okunma
tuzlar yalamış topraklarımın tenini
aşk kokmuyor bahçemde
güllerim gülmüyor
karıncalar bile terk etmiş
dualarımın bereketini
oysa
yaşama dair hayallerimin
ne çok memesi vardı
ne çok bereketi vardı
Anadolu’mun toprakları gibi
bak
imbat nefes vermiyor
kuraklığımın ensesine
zeytin ağaçlarımın gölgesi üşütmüyor artık
kırlangıçlarım intihar etmiş
şimdi
yoksul çocukluğumun
gözyaşları düşüyor yüreğimin gözüne
umut yüklediğim geminin yelkenlerinde
rüzgar ağlıyor
martılar ağlıyor kimsesizliğime
ben ağlıyorum
acının her rengini tattığım hayat
çek emanet bakışlarını üzerimden
soluk ver...
29/10/2007