İKİMİZDE ÇOCUĞUZ

Sen;
Kara kıtanın
Yüzü gibi bahtı kara
Yüreği yara
Daha dünyada iken
Atılan nâra
İnsan bile denmeyen
Bir pul kadar
Değer verilmeyen
Köle diye satılan
Ele düşünce atılan
İnci dişli
Eli işli çocuk.

Ben;
Yenidünyanın
Aydınlık yüzlü
Güneş gözlü
Ailenin gözbebeği
Mutluluğun direği
Değerine paha biçilemeyen
Candan geçilip
Benden geçilemeyen
Al bebek, gül bebek büyütülmüş
Kuş tüyü yataklarda uyutulmuş
Bir dediği iki olmayan
Yanağındaki gülü solmayan çocuk.

Seni de doğuran anne
Beni de doğuran anne
Sorarım o zaman
Aramızdaki bu fark ne?

Kim batırdı seni kara boyaya?
Kim gönderdi kara kıtaya?
Sen mi istedin böyle olmayı;
Kara kıtada kara anneden doğmayı?
Sen mi istedin doğmadan daha
Kara yüzün gibi bahtı kara olmayı?

__Ben istemedim annemin kim olacağını
Rengimi de ben seçmedim.
Kim nerden bilebilir nerde doğacağını
Dilimi de ben seçmedim.

Desene seni de beni de yaratan
Seni kara kıtaya beni yenidünyaya atan
Biri var mutlak
Yüce yaratıcımız ortak
Bir yönümüz eşit nasıl olsa
İkimizde doğduk çıplak

Uzattım ellerimi hadi sende uzat
Kaybolsun aramızdaki inanılmaz tezat
Kardeşiz artık tanısın dünya bizi
Ya Rab! Duy feryat eden sesimizi
Şeytana uydurma nefsimizi
Kardeş kalarak al nefesimizi…

HALİL MANUŞ 23/05/2012