En başında belliydi hüzün,
İki sucsuz ömür boyu sürgün,
Ellerimizde ellerimiz
Diner sandık kalbimizde zülüm.

Kalbimiz yosun kaplandı,
Daha küçükken açılmamış gözlerimiz,
Zamansız geldi aşk,
İkimizde daha toy daha el değmemiş.

Nasıl kıydılar bize,
Çıtımız çıkmazdı da oysa hiç,
Hep susardık biz aşka,
Başımızı kaldırıp bakmazdık hiç,

Karanlıktan korkardık ikimizde,
Işıklar yanmazdı ama odamızın içinde,
Birbirine muhtaç bedenlerimiz aydınlatırdı gecemizi,
Gerçek diye inandıgımız rüyalarda,
Şimdi korkuyorum yoksun yanımda..

İstanbul’da gece daha bir karanlık şimdi,
Daha bir şiddetli esiveriyor rüzgar,
Bir taraf mutluyken bir yanda isyanlar,
Güneş doğuyor kayboluyor tüm insanlar,
"Bitiyor mutlu olduğumuz rüyalar"

"Ne olur sen uyanma uyu,
Batacak yeniden elbet güneş,
Ne olur üzülme sen
geleceğim yanına yeniden"