İhtirazım var benim bu kötü kaderime
Ben böyle kaderi yaşamak istemedim ki
O koldan bu kollara attılar bedenimi
Kime inanıp güvensem büktüler belimi
Ben böyle kaderi yaşamak istemedim ki

Kaderindir deyip çekeceksin dediler
Hep ağlatıp bir gün olsun güldürmediler
Gençliğimin baharında ömrümü yediler
Çekecek çilen varmış deyip sabır dediler
Ben böyle yaşamayı kendim seçmedim ki

Hep oyalayıp durmadan yalan söylediler
Mutluluk çok yakındır deyip kandırdılar
Çekecek ne çilem kaldı artık nede sabrım
Yaşadığım neyim varsa mazide bıraktım
Ben böyle kaderi yaşamak istemedim ki

Herzaman sevmeyi sevilmeyi bil dediler
Seven bir kalbin ağını sakın alma dediler
Ömrüm boyunca nasiyat verip durdular
Bir gün bile olsun duygularımı anmadılar
Bu kötü çileli kaderimi ben seçmedim ki

Bu güne kadar yaşadığım neyim var ise
Acılar kederler mutluluklar ve hüzünler
Kazandığım bütün varlığım bizim içindi
Ben sevgimiz için zamanı durdurur ken
Bu acımasız yazgımızı ben yazmadım ki

Adam gibi adamı asla yıkamazlar dedim
Bütün acılara dimdik durabilmeyi bildim
Nice ceremeler nice kahırlar çektimde
Bir tek sana olan hasretimi çekemedim
Bu yaşadığımız kaderi ben seçmedim ki

İnsan kendi kaderini kendi çizer dediler
Oturdum bir köşeye düşündüm durdum
Biz insan oğlu ne sanıyoruz ki kendimizi
Allahın yazdığı yazgıyı biz nasıl biliriz ki
Bu kötü kaderlerimizi bizler seçmedik ki.




Ufuk GÜNEY