1
Yorum
0
Beğeni
4,0
Puan
1550
Okunma
Bahar demini vururken geçmiş kıştan kalma tortuların pasına,
İnce bir ezgi olur emekçinin bestelenmiş isyanı…
Kürsüye çıkanın, işaret parmağındadır emeğin hezeyanı.
Tecavüz yılgını her bir fahişenin onurundan bir fiske bile yese,
Uyanır ölü uyukusundan kepengi çekilmiş göz kapakları.
Koşun! Yardım çağırın! Bizim halk’a bir haller oluyor!
Ses tellerinin mızrabından baş kaldırının türküsü çalınıyor!
Birisi kaldırmış yerden, çamura bulanan barışın ’AK’ bayrağını.
Birileri kılıç kalkan kuşanmış, arınmak için insanlığından.
Birileri kalem kâğıt sancısı düşler kurmuş sevgiye dair…
Sıkılmış yumruklara beyaz güvercinler adanmış,
Tütsüler yakılmış zeytin dallarından…
Birileri de oturmuş ağlamış uzak ufuklardan...
İsmail Boyraz...
4.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz