Çocukluğumdan bu yana nefes nefese kalarak koştuğum geleceğim bu muydu...?

Önce ağlayan gözlerini gördüm,
Sonra yalnız kalmayı annemden,

Oysa küçükken büyümek için çaba harcardım,
Sonra gençliğimde hayat telaşına düştüm,
Büyüdüm ama,
Nefes nefese kalarak geldiğim yer burasımıydı ....?

Hayatın acımasızlığını öğretmemişlerdi bana
Hayat çocukken neden hep gülerek bakar insana,
Yada çocuk olduğun içinmi hep mutlusundur,
Hani derler ya
Ah yeniden çocuk olsam, dizimdeki yaramı en büyük acım sansam
Öğle değilmiş işte en büyük yaran içinde açılanmış ........

Zaman güller sunmazmış her kese
Kimine güllerini sunarken
Kimine o güllerin dikenini temizlemeyi ...
Alışmak mı gerekir ,bunca olanlara
Yada mutlu olmak için kadere boyunmu eğmeli..........?