Hüzünlü bir yağmur tanesi
Bilmediğim ezgilerle raks ediyordu camda
İçimde sakladığım duygular kabardıkça kabardı
Önce tüllerini sıyırdı yüreğimin
Sonra güneşliklerini yırttı çıkarttı
Ruhum, duygularım çırılçıplak kalakaldı
Gelmişini geçmişini sildim zamanın
Sadece şuan şimdi kaldı bana bize…

Ansızın diyorum, ansızın gelsen tutuversen ellerimden
Gözlerin gözlerime kilitlense, zaman donsa
Bir tek yağmur tanesi dansına devam etse
Yüreğimin en mahrem yerlerini görse gözlerin
Kendi yüzünle karşılaşsan o an, bir ayna misali
Titrese senin de yüreğin, ürpersen
Sevgimden korksan, büyü bozulur diye hiç konuşmasan

Siyahlar içindeyim, belki doğmamış, doğamamış
Düşlerimin matemini tutuyorum tek başıma
Bu şehir bu sokak bu kaldırımlar neden beni anlamaz
Ben matem tutarken gizli bir orkestra gecenin karanlığında
Yalnızlık senfonilerini çalar durur…

Siyahlar içindeyim, anlamsızlıklarıma anlam ararken
Ebedi bir yalnızlık ebedi bir matem mi bilmiyorum
Tenimde dans ediyor yağmurun damlaları ıslak ıslak
Yürüyorum taş, toprak, yağmur gece beni anlasın istiyorum

Oysa hiç pişman değilim
Oysa çocuk sevgimi seninle büyüttüm
Oysa yaşanacak çok şey vardı her şeye rağmen
Oysa adı konulmamış zamanlarda yağardı yağmur
Ve çakardı şimşek düşerdi yıldırım
Sen sevdanım cellâdıydın,
Bense mağrur ölüme bile her an hazır…


BEYHAN DOĞAN