Aya küsmüşüm ben, kızmışım
Kapkaranlık bir yol olmuşum
Ne geldiğim yol belli ne gittiğim
Vardığım yer simsiyah bir karanlık

Güneşe küsmüşüm ben, kızmışım
Güneş bana kızmış yakmışta yakmış yüreğimi
Ne sevdiğim belli ne sevebilme ihtimalim
Varlığım yalnızlığım

Bahara küsmüşüm ben, kızmışım
Göstermemiş yüzünü
Ne geldiği belli ne gelmediği
Yağmurlarına gizlemiş gizini

Yıldızlara küsmüşüm ben, kızmışım
Işıl ışıl yol olmuş adını Samanyolu koymuşum
Ne göz kırptıkları belli ne de gülmeleri yüzüme
Bulutlara gizlenmişler en ihtiyacım olduğu günde

Yağmura kızmışım ben, küsmüşüm
Hiç durmadan yağdı yıkadı ruhumu
Şimşek şimşek yağdı da yağdı
Gökkuşağını bekledim çıkmadı

Aslında ben, sana küsmüşüm kızmışım
Kaskatı taşa, buza kesmiş yüreğin
Ne sevdiğin belli sevmediğin
Oysa bak benim kalbim yanmış ta yanmış
Ay, güneş, yıldız, yağmur, bahar bahane
Ben sana ve kadere küsmüşüm işte…

BEYHAN DOĞAN