0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
972
Okunma
Sen yokken...
Ne şiir yazabiliyorum.
Ne söz söyleyebiliyorum.
Ne de nefes alabiliyorum.
Sen yokken...
Ne gözlerim gülebiliyor.
Ne ellerim tutabiliyor.
Ne de yüreğim sevinebiliyor.
Sen yokken...
Ne beynim çalışıyor.
Ne kalemim yazıyor.
Ne de sayfalarım kucak açıyor.
Sen yokken...
Ne sıkıntılarım geçiyor.
Ne umutlar kapımı çalıyor.
Ne de beklentiler karşılanıyor.
Sen yokken...
Özgür tükenip gidiyor.
Deli yüreği gün be gün eriyor.
Yaralar git gide derinleşiyor.
Özgür AKSOY
esirin-oldum
