Bulutları şah damarında kanatan sevgili
Sen değil miydin hey ?
Yağmur mevsimlerinde isyankâr kırmızılar karışırken suya
Ay yanığı kokunla rüzgârlar düşürürsün pusuya
Nadiren öpüyorsun ihmal ettiğin kısık gözlerimin ıslaklığını
Serseri duruşum gece yarılarına öksürüyor
Bu aşk, somurtkan hasreti tam alnıma sürüyor
Bir avuç içi miktarı kan tükürürsem,
Üzülme








Benim bakışlarım aklı selim olamaz
Sebepsiz yere kırdığım
Bükük boyunlu kelimelere özürlenirken,
Omuzlarından hastalıklı şiirler dökülen onurlu bir şairin
Suskunluğu nükseder
Gel dediğimde,
Bütün kuşların kanat çırpmasını duyamıyorsam eğer
Gökyüzünün maviliğine azıcık siyah çal







Makûs talihini gülümsetebilir misin hey ?
Bir kadın hüznüyle girebilir misin,
Gece yarısı sayıklamalarımın koynuna ?
Nasılsa, yıldızlara attığım çentiklere bakarak bulursun beni









Son kez soluklandığım son tren garında
Mendilci çocuk ısrarcılığıyla seviyorum seni
Uyku semesi
Hüzünlerim raylara sere serpe yatmış bir intihar uzanışında
Her zaman güneş bütün sevenlere aynı tepeden doğar
Ve, boğarsa beni
Bir tek yokluğun boğar










---- aras ----