mavi deniz
dalgalarında yıkadık kirlenen ruhlarımızı
göklere salladık omuz omuza
kanat çırpan en ağır dualarımızı

şimdi tam da idrak saatlerindeyiz
verdiğimiz sözlerin / içtiğimiz yeminlerin
şimdi daha da farkındayız
içine çekildiğimiz ulusal dümenlerin.

ya denize dönüşecek her birimiz
ya denizle dolacak içimiz


fakat deniz
olmuyor işte
olmayacak da bu gidişle
yaşam denen bu yarışın en uzun kulvarındayız
ellerimizde market arabaları
ellerimiz arabalara bağlı
gözlerimiz hırs dolu
daha çoook devrim ister gibi
çok daha çok tüketmek istiyoruz

şimdi daha da çok anlıyoruz
capitalin yüce kıymetini
nasıl yüceltiyor-alçaltıyor
insan şerefini haysiyetini
ve nasıl satıyor-satın alıyor
küçücük kızların titrek taze

ve
beyaz etini

çıplak gözle görüyoruz
capital hazretlerinin
büyüyen
üreyen

içimizde yürüyen kuvvetini



fakat deniz
dalgalar kıyılara vurdukça
seni anlatacağız çocuklarımıza/torunlarımıza
seni anlatacak herkes
herkese dünya durdukça
yaptıklarını efsane niyyetine
yapamadıklarını sayacağız senin vasiyetine
mahkemelerde salladığın kocaa ellerini
kırmızı
merhametli
ve çocuksu hayallerini
anlatıp ağlayacağız
sana sahillerden
heeep beraber el sallayacağız
doğru deniz
sen sonuna kadar haklıydın
bu ülke sömürülüyor
bu ülke ahhh
bir yanda mutlu damızlık
bir yanda açlık
bir yanda esareti yaşıyor kendi rızasıyla
bir tarafta can çekişiyor tam bağımsızlık

fakat deniiiz
denizde balıklar azalıyor
ve deniz gittikçe daha çook bulanıyor
nerdee o deniz/denizlerimiz
her şey değişiyor günden güne
elmalar eski tadında değil
domatesler eskisi gibi kokmuyor
eskisi gibi bakmıyor gözlerimiz
çok değişti insanlarımız
belli ki daha da çok değişeceğiz

en çok neye yanıyorum
biliyormusun deniz
senin için şu lüks otellerin discolarında
aldırma gönül aldırma
çaldıramadığıma

şimdi umarım özgürsün alabildiğine
eminim artık bütün hakikatleri bildiğine