Gel koy elini , senin için çarpar kalbim,
Neden ! anlamazlıktan gelirsin,
ben, seni her şeyinle seni sevdim,
sense önce sevdin, sonra istemedin,
yanan ateşi, boz küllere çevirdin / incittin,
benii ! incitmeyecektin,
....................................//Söndürmeyecektin !!!.

Yanmalı ! olmalı, kalbimde ateş,
hem de gürleye, gürleye yanmalı,
çünkü, rüyalarım bile, seninle dolmakta,
acı bir umut da olsan,
unutmam mümkün değil ! gönlüm senle olmalı,
gönlüm ! sevginle aşkınla yoğrulmalı,
yüreğimi sen, yormuş da olsan,
...................................// yüreğimde ateş olmalı !!.

Yalnızlığa, beni çaresizliğime mahkum ettin,
Küs/dür/dün ! vefasız , sevgimi hazan ettin,
benii, sersefil rezil ettin,
oysa içinde sen olan bir ömür verecektim,
sen, yüreğime kaynar sular serptin,
sana en muhtaç olduğum zamanda,
................................//Kül ettin, sevgimi ret ettin.

Sızlamaz ‘ mı o yüreğin, benim için,
hiç çarpmaz mı kalbin, resme bakarken ?
gözlerin buğulanmaz mı, ya da ağlamaz mı ?
soluk fotoğraflara bakıp beni hatırlarken,
ama ben ! çok ağladım, çoook / sen yoksun diyee,!!!!
sen görmedin, göremezdin ki !
göz yaşları döktüm, unuttun gittin diye.
..............................//Ama sen bilemezdin ki.

Şimdi anı oldun, hüzün defterime kondun,
Yokluğunun ! gölgesi, dolaşır durur üzerimde,
içimde küle dönmüş boz bir yürekle kaldım,
deşelerim, arada bir de olsa,
fakat alev almaz, yanmaz /o ateşş !!,
tek fark adın dilimde, yüzün hayallerimde,
dolaşırım,
sanki yeniden ! ezberlerim ahrette aramak için.

.............................//Söndürmedi ! aşkımı, itfaiye bile/sen söndürdün,
“HALİME YANARIM”

a.yüksel şanlı er