Yağmuru getiren adamım ben
Yanaklarını ıslatmadan ağla asyam








Dün akşam üstü annesiz bir çocuk bastım
Kabuk tutmayan yaralarına
Sütsüz göğüslerden hep hüzün emmiş bir çocuk
Velev ki, kokundan son nefesi çekerken öldüm






Kasten sevdim seni
Emsalsiz sevda masallarından yüz bularak
Kaf dağının ardında da olsan,
Şafağa yakın öpmeye geleceğim göz yaşlarından






Her göz bana deli diye bakabilir
Her ayyaş kudurabilir yalpalamadan yürüyüşüme
Sancılı şiirlere gebe şairleri kıskandırarak okşa başımı
Asyam,
Yağışlı mevsimlerin koynunda uyut beni
Ve yanık ninniler söyleyerek kundakla bu aşkı






Ben asırlar öncesinden bir çiy tanesinde düşmüşüm saçlarına
Kurak iklimler sonrasıydı dudağımda ıslaklığın
Kaç gündoğumu bekleyerek seni bulmuşum
Kaç pusudan gözlerin sayesinde kurtulmuşum
Yorgunluğuma şefkatinle dokun
Hatrı sayılı gülümsemelerle ısıtsın kokun
Ve ayıkla uykularımdan kâbusları









Yağmuru getiren adamım ben
Yanaklarını ıslatmadan ağla asyam
Doyasıya ağla ki,
Gri bulutları kıskandır mütemadiyen









---- aras ---